ไม่มมีอะไรได้มาง่ายๆ ถ้าเราไม่พยายาม  ไม่มานะ  ยิ่งเราพยายามมานะมากเท่าไรเราก็ยิ่งเห็นความสำเร็จมากขึ้นตามไปด้วย  แต่ถ้าเราพยายามและมานะ จนจะสำเร็จแต่ไม่ลงมือทำ  ก็เท่่าว่า ความพยายาม และ  ความมานะที่เราเริ่มมาตั้งแต่ต้นจบลงด้วยความสูญเปล่า

หากเราคิดและทำทุกวันตราบที่เรายังมีลมหายใจอยู่  เป็นวันสำคัญเท่ากันหมด

การดำเนินชีวิตในทุกๆวันของเราตั้งอยู่บนความไม่ประมาณ และมีกำลังใจว่าในทุกๆวัน

  เราจะพยายามทำทุกๆวันของเรานั้นออกมาดีที่สุดเพราะถือว่า......อดีตเป็นสิ่งที่ไม่ควรแก้ไข หรือ น่าเสียใจ  .หากเราทำปัจจุบันทุกๆวันอย่างเต็มความสามารถแล้ว  ซึ่งมันมีผลทำให้ทุกๆวันของเราได้ลืมตาขึ้นมาพร้อมพลังงาน และ ความกระปรี้กระเปร่าอย่างไม่รู้สึกแตกต่างกันเลยสักวัน

จะบอกว่าบนโลกนี้ไม่มีอะไรยุติธรรมเท่ากันกาลเวลาอีกแล้ว.......
เพราะตั้งแต่ดวงอาทิตย์ขึ้น ยันดวงอาทิตย์ตกดึกสงัด จนดวงอาทิตย์ฉายแสงทมาใหม่อีกรอบหนึ่ง......
แต่ละชีวิตมีเวลาจัดการกับชีวิต 24 ชั้วโมงเท่าๆกัน
ชีวิตยังดำเนินไปเหมือนกับทุกๆวันเป็นกิจวัตร......จะต่างกันที่ แต่ละชีวิตลืมตาลงมือเพื่อชีวิตตัวเองมากน้อย ต่างกันเท่านั้นเอง

ใครบอกว่าพยายามแล้วจะต้องสำเร็จเสมอไปทุกครั้ง.............
บางครั้งความตั้งใจเต็มที่ สุดกำลัง  ก็ถูกกลั้นแกล้งด้วยโชคชะตาฟ้าไม่เป็นใจเอาอยู่บ้าง
เราเต็มที่กับมัน  แต่ผลที่สท้อนคืนมากลับเป็นอะไรที่ผิดถนัดไม่คาดคิด..........
บางทีมันก็ทำให้เราท้อมากถึงมากที่สุด.........ถึงขนาดว่าบางทีเราไม่อยากลุกจากที่นอนมาพบกับ
ความพยายามที่จุดจบคือความล้มเหลม ในวันรุ่งขึ้น.
สู้เลิกพยายาม และ ปล่อยมันไปตามบุญตามกรรมของมันดีกว่า